ایمپلنت های دندانی در حال حاضر بهترین جایگزین برای دندان های طبیعی هستند. استحکام و دوام ایمپلنت های دندانی نسبت به هر درمان دیگری بسیار بالاتر است.
ایمپلنت های دندانی پیچ های کوچکی هستند که به با یک جراحی ساده وارد استخوان فک می شوند تا ریشه دندان مصنوعی ایجاد شود، سپس تاج دندان جدید روی آن قرار میگیرد.
همواره اولویت در حفظ دندان های طبیعی بیماران بوده است اما زمانی فرا میرسد که حفظ یک یا چند دندان در دهان بیمار امکان پذیر نبوده و برای حفظ سلامت بیمار، دندان پزشک مجبور به کشیدن آن دندان ها میشود. بدیهی است که نبود یک یا چند دندان از جهات مختلف برای بیمار ایجاد مشکل میکند :
– جویدن بیمار با مشکل مواجه می شود که عواقب بسیاری از جمله بیماریهای گوارشی به دنبال خواهد داشت.
– تکلم بیمار با مشکلاتی همراه خواهد شد.
– زیبایی بیمار به مخاطره میافتد.
– دندان های مجاور به منظور پر کردن فضای خالی از دست رفته به سمت این ناحیه حرکت کرده که این حرکت باعث بهم خوردن رابطه دندان های فک بالا و پایین شده و تبعات متعددی را به دنبال خواهد داشت.
– استخوان بیمار در ناحیه دندان از دست رفته دچار تحلیل خواهد شد.
تا چندی پیش راه های مختلفی جهت جایگزینی دندان از دست رفته وجود داشت نظیر درمان های پروتز ثابت به صورت روکش های چند واحدی (crown bridge ) که لازمه ی آن تراش دادن دندان های عموما سالم مجاور ناحیه بی دندانی است.
همچنین از درمان های پروتز متحرک ( پلاک پارسیل ) نیز استفاده میشد که به غیر از مشکلات و محدودیت های بیمار در استفاده از آن, تبعات زیادی برای دندان های مجاور و بافت های نرم اطراف آن نیز به دنبال داشت.
در ادامه میتوانید فیلم ایمپلنت در کلینیک دندان پزشکی تبسم مهر را مشاهده کنید.
روش های جدید ایمپلنت
به لطف کوشش های فراوان محققان این رشته به دستاورد جدیدی در زمینه ی جایگزینی دندان های از دست رفته نایل شده است که نتیجه ی آن روشی است به نام ایمپلنت دندانی :
در این روش قطعه ای از یک آلیاژ مخصوص که غالب آن را فلز تیتانیوم تشکیل می دهد توسط دندانپزشک و طی یک پروسه جراحی در محل دندان ازدست رفته در استخوان فک جایگذاری میشود.
مختصات فیزیک و مشخصه های سطحی ایمپلنت به گونه ای است که پس از گذشت چند ماه پیوندهای مستحکمی در مجاورت با استخوان فک بیمار برقرار میکند. ایمپلنت در این مرحله به عنوان ریشه دندان ازدست رفته جایگزین شده است که پس از گذشتن ۳ تا ۴ ماه بسته به محل قرارگیری آن در فک و کیفیت استخوان بیمار، تاج دندان توسط دندانپزشک با پروتز ثابت و طی یک مرحله لابراتواری بازسازی میشود .
Over denture : در بیمارانی که کلیه دندان ها را از دست داده و قطر،ارتفاع و مشخصات استخوان فکی باقیمانده به نحوی است که امکان جایگزینی تمامی دندان های از دست رفته توسط پروتز ثابت وجود ندارد و پروتزهای کامل نیز از گیر و ثبات کافی در دهان بیمار برخوردار نیستند، با جای گذاری تعداد محدودی در نواحی معین از استخوان فک از این ایمپلنت ها میتوان به عنوان نگهدارنده جهت ثبات هر چه بیشتر پروتز های کامل ساخته شده برای این بیماران استفاده کرد.
Mini implant : گاهی اوقات در نواحی از فک بخاطر محدودیت های آناتومیکی استخوان و محدودیت فضای باقی مانده در صورتی که فشار وارده بردندان مورد نظردرهنگام جویدن زیاد نباشد از mini implant استفاده میشود.
Maxillary sinus graft : در استخوان فک بالا حفراتی وجود دارد که جداره داخلی حفره توسط یک غشای نازک مخاطی پوشیده شده است . به این حفرات ماگزیلاری سینوس گفته می شود . گاهی مقدار استخوان باقیمانده در روی این حفره برای جایگذاری ایمپلنت کافی نبوذه و جراح مجبور میشود که داخل سینوس بیمار مقذاری استخوان پیوندی اضافه کرده و سپس اقذام به قراردادن ایمپلنت ذر این ناحیه نماید. به این عمل Maxillary sinus graft گفته میشود.