پوسیدگی زودرس دندان ها در کودکان

پوسيدگي زودرس دندان ها در دوران كودكي نوعي پوسيدگي در دندان شيرخواران و كودكان مي باشد كه به عنوان يكي از معضلات دنداني در اين دوران شيوع بالايي دارد، به طوري كه مي تواند منجر به درد، عفونت، تداخل با غذا خوردن، افزايش خطر پوسيدگي جديد در دندان هاي شيري و دائمي و نهايتاً تأثيرات بدتري در رويش دندان هاي دائمي گردد. اين مسائل مي‌تواند در محدوده اي از دمينراليزاسيون تا از دست دادن ساختمان دندان يا تخريب كامل تاج متفاوت باشد، اين روند پوسيدگي ديناميك و فعال بوده كه با دوره هاي متفاوت تخريب و ترميم مشخص  مي گردد. طبق تعريف آكادمي دندانپزشكي آمريكا پوسيدگي و خراب شدن زودرس دوران كودكي به وجود يك يا چند سطح پوسيده حفره دار يا بي حفره، دندانهاي شيري از دست رفته به علت پوسيدگي يا ترميم شده در كودكان گفته مي شود.

اهمیت دندان های شیری

به طوركلي تا پايان نوپايي ۵۰ درصد كودكان داراي يك يا چند دندان شيري پوسيده مي باشند ولي اهميت اين دندان ها نبايد مورد غفلت قرار گيرد، چراكه بر طبق آنچه گفته شد، سالم بودن دندان ها در دوران كودكي سهم بسزايي در رويش دندانهاي دائمي سالم، تغذيه سالم و زيبايي ظاهري فرد دارد.

عوامل تاثیر گذار بر دندان های شیری

عواملي همچون سوء تغذيه، استعداد ژنتيكي، عملكرد ضعيف بهداشتي، عادات خاص غذايي، وجود ارگانيسم هاي مؤثر بر پوسيدگی، كمبود فلورايد و ويتامين دی، مصرف زياد قند و تغذيه طولاني مدت با شيشه شير و عوامل ديگري مانند سن كودك، جنس و محل سكونت كودكان در  خراب شدن دندان ها مؤثر هستند.

شیوع پوسیدگی دندان های شیری

سازمان بهداشت جهاني پوسيدگي دندان ها در سنين  كودكي را به عنوان يك مشكل سراسري و با شيوعي بين ۶۰ تا۹۰ درصد اعلام كرده است بر اساس اطلاعات آماري مربوط به كشورهاي اروپايي، ۶۱ درصد كودكان ۶ تا ۱۲ ساله حداقل يك دندان پوسيده دارند و به علت شيوع وسيع پوسيدگي در تمام طبقات اجتماعي اين بيماري مي تواند بار مالي زيادي بر جامعه تحميل كند، با توجه به اينكه دندانهاي دائمي در سنين ۶ تا ۷ سالگي شكل مي گيرند، اهميت مراقبت از دندان ها و جلوگيري از پوسيدگي در آن ها و تأثيري كه بر شكل گيري دندانهاي دائمي دارند بسيار حائز اهميت بوده و موردتوجه است.

توصیه هایی برای مراقبت از دندان کودکان

خانواده ها و والدين بايد بدانند مراقبت از دندان هاي كودك بايد از دوران بارداري مادر آغاز گردد وكودكاني كه از مادراني با پوسيدگي هاي دنداني متعدد متولد میشوند به پوسيدگیهای بيشتري در مراحل بعدي زندگي خود مبتلا مي‌گردند. ميكروب‌هاي پوسيدگي زا براي اولين بار معمولاً از طريق استفاده از قاشق يا شيشه شير از دهان مادر به كودك منتقل مي شوند، لذا بعد از رويش دندان ها بايد تا حد امكان از تغذيه نوزاد در حين خواب با شير پرهيز كرد، ملاقات منظم دندان پزشكي از ابتداي رويش دندان هاي شيري كودك و خصوصاً با رويش اولين دندان دائمي يعني دندان آسياي اول يا دندان ۶ بايد صورت گيرد، اين دندان بلافاصله بعد از آخرين دندان شيري و در سن حدود شش سالگي رويش مي يابد و بيشترين احتمال ابتلا به پوسيدگي را دارد. آكادمي دندانپزشكي كودكان و انجمن دندان پزشكان و آكادمي دندان پزشكان عمومي آمريكا، همگي توصيه مي كنند كه حتماً شش ماه پس از رويش دندان هاي كودك قبل از يك سالگي به دندانپزشكي مراجعه کرد. براي پيشگيري از پوسيدگي خصوصا دندانهاي شيري در كودكان، انجام اقدامات دندانپزشكي همچون فيشور سيلانت و فلورايد درماني مي باشد. درروش فيشور سيلانت با يك لايه نازك از مواد همرنگ دندان، شيارهاي عميق سطح دندان پوشانده مي شود و درنتيجه از تكثير باكتري هاي پوسيدگي زا در شيار هاي دندان جلوگيري مي كند.