مراحل پر کردن دندان ها

پر کردن دندان ها

قسمت های مختلف دندان

قبل از آنکه مراحل مختلف پر کردن دندان را شرح دهیم بهتر است نگاهی به قسمت های مختلف دندان داشته باشیم.

عصب دندان از سطح دندان فاصله بیشتری دارد تا از کناره های دندان. لذا پوسیدگی های کنار دندان نسبت به پوسیدگی های سطح دندان، زودتر به عصب می رسند.

تا زمانی که پوسیدگی به عصب نرسیده است، دندان بدون عصب کشی پُر میشود، چه حفره ی پوسیدگی  ۱ میلی متر باشد و چه ۷ میلی متر. اما اگر حتی به اندازه ی نوک سوزن پوسیدگی روی عصب دندان را باز کند، دندان نیاز به عصب کشی خواهد داشت .

اکثر افراد فکر می کنند که فقط وقتی دندان را عصب کشی می کنیم که درد داشته باشیم. قابل ذکر است در برخی مواقع حتی با رسیدن پوسیدگی به عصب باز هم بیمار احساس درد ندارد.

در مجموع اگر پوسیدگی دندان به عصب برسد، باید آن را عصب کشی کنیم و بعد دندان را پُر کنیم، حال چه درد داشته باشیم و چه نداشته باشیم.

نکته مهم دیگر این که نباید از ظاهر دندان، در مورد پوسیدگی آن قضاوت کرد، زیرا در ظاهر ممکن است پوسیدگی کم به نظر برسد، ولی ممکن است به عصب رسیده باشد.

پس به طور منظم برای چک کردن دندان ها، نزد دندان پزشک خود بروید تا در مراحل اولیه درمان تشخیص داده شود.

مراحل پر کردن دندان

اولین کاری که ما برای پُر کردن دندان انجام می دهیم، برداشتن پوسیدگی های دندان است.

حذف پوسیدگی های دندان و تهیه حفره های دندان پزشکی قوانین خاصی دارد که تمامی دندان پزشکان در مورد آن آموزش کامل دیده اند.

 

نترسید دندانتان را اضافه بر نمیداریم                                                                                                                                                   

 

بعد از برداشت کامل پوسیدگی، ته حفره را چک می کنیم که روی عصب دندان باز نشده باشد. در صورتی که مطمئن شدیم که عصب دندان باز نیست، از موادی برای حفاظت عصب دندان(روی قسمت هایی که نزدیک عصب است)، استفاده می کنیم.

این مواد به دو علت استفاده می شوند:

  1. عصب دندان را از تحریکات مختلف حرارتی حفاظت می کنند.
  2. این مواد حاوی یون هایی است که عصب دندان را برای ساخته شدن مجدد تحریک می کنند و این برای استحکام عاج باقی مانده ی زیر پُر کردگی مفید است.

در مرحله ی آخر دندان را با آمالگام یا کامپوزیت پُر می کنیم. آمالگام ماده ای است که ساختمان اصلی آن را نقره و جیوه تشکیل می دهد و کامپوزیت همان ترمیم کننده همرنگ دندان است.

زمانی شایع کرده بودند که جیوه ی موجود در آمالگام برای بدن مضر است، در حالی که اصلا این طور نیست.  همین قدر بگویم که برای دندان های خلفی هنوز هم بعد از گذشت ۱۰۰ سال ماده ای مناسب تر از آمالگام ساخته نشده است. البته تلاش های زیادی برای استحکام بخشیدن به مواد هم رنگ دندان انجام می شود، ولی هنوز در مقایسه با آمالگام، عقب هستند.

اصول ۳، ۴، ۱۸، ۱۹، ۱۷

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *